Part VIII: Η σπίθα, η στάχτη και η φωτιά (finale)

Love_by_StarDuskDreams

Η Μαργαρίτα διάβασε το γράμμα και το άφησε να πέσει κάτω. Έμεινε να κοιτάζει το κενό. Δεν είχε ημερομηνία άρα δεν ήξερε πόσο καιρό πριν της το είχε γράψει. Το ξαναδιάβασε. Πολλές φορές. Σε κάποια πράγματα είχε δίκιο. Αλλά κι αυτή τι θα γινόταν, ο τρίτος άνθρωπος σε ένα γάμο; Εξάλλου τον ήθελε τόσο πολύ που δε μπορούσε να συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο. Και σίγουρα δεν είχε τη δύναμη να κοντρολάρει τις δικές του ανασφάλειες και αβεβαιότητες. Οι δικές της ήταν ήδη αρκετές. Το θέμα όμως ήταν ότι ο Σωκράτης είχε επιμείνει, την είχε ψάξει. Αν δεν τον ένοιαζε δεν είχε λόγο να το κάνει. Το είχε νιώσει και αυτός αυτό το κάτι ανάμεσά τους. Αλλά ήταν πραγματικότητα και όχι παραμύθι και δε γινόταν ως διά μαγείας να αλλάξουν όλα. Το καταλάβαινε ότι είχε αντιδράσει υπερβολικά. Η δικιά του αντίδραση όμως της είχε επιβεβαιώσει το χειρότερό της φόβο. Ότι για αυτόν δε σήμαινε τίποτα.
"Κι αν τόσο καιρό περιμένει να του απαντήσω και νομίζει πως δε με νοιάζει;", σκέφτηκε. Κοίταξε την ώρα στον υπολογιστή, στην Αθήνα θα ήταν σίγουρα ξημερώματα. Πήγε να γράψει ένα μήνυμα. Αλλά να του πει τι; Ασυναίσθητα τον πήρε τηλέφωνο αλλά το έκλεισε πριν χτυπήσει. "Από κοντά. Ό,τι έχουμε να πούμε θα το πούμε από κοντά".
Μια βδομάδα μετά η Μαργαρίτα ήταν στο αεροπλάνο της επιστροφής και ακόμα σκεφτόταν τι να του πει. Αφού το ήξερε πως ότι κι αν αποφάσιζε με το που θα έβλεπε αυτά τα μάτια να την κοιτάνε θα χανόταν ο κόσμος. Κι είχε τόσο καιρό να τον δει...
----------------

- Μα καλά παιδί μου, κάτσε και λίγο σπίτι. Το μεσημέρι γύρισες. Να σε δούμε κι εμείς μια μέρα και τη βλέπεις αύριο τη Χριστίνα.
-Α-Π-Ο-Κ-Λ-Ε-Ι-Ε-Τ-Α-Ι ! Πρώτο βράδυ πίσω και δεν  θα δω την κολλητή μου;
-Ακόμα δε γύρισες και άρχισες πάλι να παίρνεις τους δρόμους.
-Καληνύχτα μαμά! Α, θ' αργήσω.
Η Μαργαρίτα κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες, άνοιξε την πόρτα και έπεσε με φόρα πάνω στη Χριστίνα που περίμενε απ' έξω. Λίγη ώρα μετά σε κάποιο μικρό, ήσυχο μπαράκι η Χριστίνα διάβαζε το γράμμα του Σωκράτη.
-Ηλίθια, ηλίθια, ηλίθια. Τόσο καιρό στο είχε στείλει το γράμμα ο χριστιανός! Μια λέξη δε χρειάστηκε να βρεις, να το ανοίξεις το ρημάδι το λεξικό; Και καθόσουν κι έκλαιγες στις όχθες του Σηκουάνα. Ο Κηφισσός δε σου 'κανε ήθελες για φόντο τον Πύργο του Άιφελ. Ηλίθια.
-Χριστίνα τι να κάνω;
-Να πας να τον βρεις. Και να το ξεκαθαρίσετε επιτέλους αυτό το θεματάκι μεταξύ σας. Που έχετε καταντήσει "η μέρα φεύγει, ο Johnny Walker έρχεται".
-Θα με καλύψεις;
-Απόψε θα πας;
-Έτσι λέω.
-Θα σε καλύψω μην ανησυχείς. Αλλά να είσαι προετοιμασμένη. Αυτά που σου λέει δε σημαίνουν απαραίτητα ότι θα είστε μαζί. Αλλά τουλάχιστον έκανε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
-Από την ώρα που το διάβασα δε μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο.
-Ενώ πριν μπορούσες θες να μου πεις. Είναι καλό παιδί πάντως. Τρόπος του λέγειν βέβαια γιατί δεν χαρακτηρίζεις "παιδί" κάποιον που έχει δικό του παιδί αλλά έστω ότι συνεννοηθήκαμε. Τι θα του πεις έχεις αποφασίσει;
-Ούτε καν. Έχω σκεφτεί άπειρα πράγματα αλλά με το που θα με κοιτάξει θα σβηστούν τα πάντα γύρω μου.
-Κατάλαβα, πάλι δράματα θα 'χουμε. Θα πας σπίτι του;
-Ναι. Στους δικούς μου είπα ότι θα μείνω σε σένα.
-Σε μένα θα 'ρθεις μετά. Αν δε μείνεις εκεί δηλαδή. Άντε πάμε σιγά σιγά και σταμάτα να παραγγέλνεις σφηνάκια στο μπαρ.
-Δε μπορώ ρε, έχω άγχος. Να βλέπεις, τρέμουν τα πόδια μου.
-Και η λύση είναι να πας σπίτι του κάνοντας οχτάρια; Προχώρα!

Λίγη ώρα μετά η Μαργαρίτα βρισκόταν έξω από το σπίτι του Σωκράτη. "Όντως παραήπια και ζαλίζομαι". Πήρε βαθιά ανάσα και χτύπησε το κουδούνι. Ανοίγει ο Σωκράτης (σε άθλια κατάσταση) και μένουν να κοιτάζονται σα χάνοι.
-Τι κάνεις εσύ εδώ;
-Βασικά...
-Βασικά έλα εδώ χαζό.
Την παίρνει αγκαλιά και χωρίς να ειπωθεί τίποτα άλλο μένουν έτσι για μερικά λεπτά.
-Τώρα μπορείς σε παρακαλώ να φύγεις;
-Ορίστε;
-Μπορείς να φύγεις. Δεν είμαι καλά. Θέλω να μείνω μόνος μου.
Όντως φαινόταν πολύ κουρασμένος, καταβεβλημμένος και τα μάτια του γυαλιζαν σα να είχε πυρετό.
-Το βλέπω ότι δεν είσαι καλά, εσύ τρέμεις. Σωκράτη, τι έχεις;
-Ότι έχω κάθε βράδυ. Μπορούμε να τα πούμε κάποια άλλη στιγμή; Καληνύχτα.
-Καληνύχτα.
Η πόρτα κλείνει, η Μαργαρίτα φτάνει μέχρι την εξώπορτα αλλά κάνει μεταβολή, γυρίζει πίσω και ξαναχτυπάει το κουδούνι.
-Τι είναι Μαργαρίτα;
-Κοίτα, εγώ μόνο σου σε αυτή την κατάσταση δε σε αφήνω. Έχεις δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να έρθω μέσα μαζί σου και θα κάθομαι σε μια γωνιά χωρίς να μιλάω. Απλά για να σε προσέχω. Η δεύτερη είναι να μου κλείσεις την πόρτα στη μούρη και να περάσω όλο το βράδυ στο κατώφλι σου. Μη με κοιτάς έτσι, θα το κάνω. Και αύριο θα είμαστε και οι δύο άρρωστοι. Διάλεξε.
-Δε βγάζει κανείς άκρη μαζί σου. Εξαφανίζεσαι, πιστεύω πως δεν θα σε ξαναδω ποτέ και μετά μου χτυπάς την πόρτα και αρνείσαι να φύγεις. Σου είπα πως δεν είμαι καλά και επιμένεις.
-Δε θα φύγω, ό,τι κι αν μου πεις.
-Μπες μέσα.
Ο Σωκράτης ξάπλωσε στον καναπέ και κοίταζε το ταβάνι. Η Μαργαρίτα έκατσε σε μια πολυθρόνα απέναντι. Ό,τι κι αν ήθελε να του πει είχε φύγει. Ανησυχούσε για το τι είχε πάθει και πόσο καιρό ήταν έτσι.
-Ωραία και τώρα τι κάνουμε;
-Περιμένω να μου πεις. Δεν σε πιέζω. Αν θες.
-Κι αν δε θέλω;
-Θα κάτσω ήσυχα ήσυχα στην πολυθρόνα μου και θα σε κοιτάω.
-Πως και ήρθες;
-Βρήκα το γράμμα σου. Να κάτσω δίπλα σου;
-Έλα.
Η Μαργαρίτα έκατσε στον καναπέ και ο Σωκράτης ακούμπησε το κεφάλι του στα πόδια της. Όπως τότε στη Νάξο, απλά ανάποδα.
-Δεν περίμενα ότι θα ξαναρχόσουν.
-Ας πούμε ότι άργησα να βρω το γράμμα σου.
-Και τώρα που το βρήκες; Έχει καμιά σημασία;
-Είχα σκεφτεί και εγώ κάποια πράγματα και σε κάποια έχεις δίκιο. Αλλά δεν είναι της παρούσης. Εσύ ψήνεσαι στον πυρετό. Και φαίνεσαι εξαντλημένος.
-Τελείωσαν τα γυρίσματα και μου βγήκε όλη η κούραση. Πάντα αρρωσταίνω πριν από μια καινούρια δουλειά.
-Μόνο αυτό;
-Όχι.
Και έτσι όπως του χάιδευε τα μαλλιά, ο Σωκράτης ξεκίνησε να μιλάει.
-Χώρισα, δεύτερο διαζύγιο, δεύτερη αποτυχία. Πίστευα πως θα ήμουν ευτυχισμένος. Αλλά πάλι έκανα λάθος. Δεν ξέρω ούτε τι ψάχνω, ούτε τι θέλω. Στο τέλος μένω πάντα ανικανοποίητος. Κι αν τίποτα δε μπορεί να με κάνει ευτυχισμένο;
-Ξέρεις πως αυτό δεν ισχύει. Θα το ψάξεις και θα το βρεις αυτό που θες.
-Κι αν δεν υπάρχει;
-Βλακείες. Για αρχή πρέπει να ηρεμήσεις και να πέσει κ ο πυρετός. Και να αλλάξεις και λίγο παραστάσεις. Τώρα δεν έχεις δουλειά.
-Θα φύγω. Θα πάρω το μικρό και θα πάμε διακοπές.
-Θα σου κάνει καλό, είμαι σίγουρη.
-Έχουν γίνει πολλά στη ζωή μου το τελευταίο διάστημα. Και έχουν γίνει και πολλά μέσα μου. Θέλω να φύγω απ' όλα. Μαργαρίτα, αυτή τη στιγμή δε μπορώ να αντιμετωπίσω ό,τι έχει γίνει μεταξύ μας. Συγγνώμη. Ακόμα κι εσύ, με μπερδεύεις απίστευτα.
-Δε χρειαζόταν να μου το πεις. Ούτε θα σου ζήταγα να ξεκαθαρίσουμε κάτι τώρα. Το μόνο που θέλω να σου πω τώρα γιατί αν δε στο πω θα σκάσω είναι ότι αυτή η σπίθα που υπάρχει ανάμεσα μας όπως είπες και έγινε φωτιά μας έκαψε και τους δύο.
-Μόνο που ήρθες εδώ και βρήκες στάχτη.
-Βρήκα εσένα. Το ότι μπορώ και είμαι μαζί σου απόψε μου φτάνει. Και μου περισσεύει για όσο καιρό κάνω πάλι να σε δω. Ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν έγινε. Αρκεί να ξαναχαμογελάσεις.
-Δε μπορώ να σου υποσχεθώ τίποτα. Έχω πολλά να λύσω μέσα μου.
-Δε θέλω κάτι.
-Ούτε θα σηκωθείς να φύγεις σαν κυνηγημένη πάλι;
-Είδες, χαμογελάς λιγάκι! Έλεγα να πάω σπίτι, να κοιμηθείς κι εσύ;
-Μπορείς να μείνεις εδώ απόψε;
---------------------------

-Και έμεινες;
-Έμεινα. Μετά ηρέμησε κι άλλο, τον έπεισα να πάρει και παυσίπονο για τον πυρετό, λέγαμε για την ταινία του, για το Παρίσι...
-Τίποτα άλλο;
-Και μετά πήγα στον δίπλα καναπέ και κοιμήθηκα. Όταν έφυγα το πρωί μισκοκοιμόταν ακόμα.
-Ήρεμη σε βλέπω.
-Ήρεμη είμαι. Αν και φοβάμαι πως τελειώνει. Βασικά έχει τελειώσει. Φεύγει, θα γυρίσει και θα προχωρήσει.
-Πότε φεύγει;
-Αύριο-μεθαύριο... μια απ' αυτές τις μέρες.
-Θα κάνεις τίποτα;
-Όχι. Εξάλλου μου το είπε. Δεν ξέρει τι θα νιώθει για μένα όταν γυρίσει.
-Κοίτα, έχετε μια ιδιαίτερη σχέση. Είστε κοντά. Αλλά ειναι δύσκολο.
-Μάλλον ότι ήταν να γίνει μεταξύ μας έγινε εκείνο το βράδυ. Δεν πειράζει. Ας υπάρχει στη ζωή μου ακόμα κι έτσι. Τόσο καιρό βασανίζομαι, ήρθε η ώρα να το ξεπεράσω.
----------------

Είχε περάσει ένας μήνας και ο Σωκράτης δεν είχε επικοινωνήσει. Είχε γυρίσει όμως στην Αθήνα για την πρεμιέρα της ταινίας του. Η Μαργαρίτα παρακολουθούσε τα ρεπορτάζ από μακριά και το είχε πάρει απόφαση πως η δική τους ιστορία είχε πια τελειώσει. Δεν ήταν της μοίρας τους τελικά. Τη μέρα της πρεμιέρας αποφάσισε να του στείλει μήνυμα για καλή επιτυχία. Την ώρα που έπιασε το κινητό της ακούστηκε ο ήχος από ένα εισερχόμενο. Από το Σωκράτη.

Μαργαρίτα μου δε σ' ευχαρίστησα ποτέ για τη συμπαράσταση εκείνο το βράδυ. Γύρισα για λίγες μέρες- θα ξαναφύγω και φοβάμαι πως δεν προλαβαίνω να σε δω. Αν μπορείς να είσαι γύρω στις 22.30 έξω από το θέατρο. Έχω κάτι για σένα και θέλω να το πάρεις απόψε. Δυστυχώς δε μπορώ να στο δώσω ο ίδιος, λόγω της πρεμιέρας. Με συγχωρείς, όταν ξαναρθω θα τα πούμε.

"Ωραία, τώρα φτάσαμε να στέλνουμε ο ένας στον άλλον πράγματα μέσω αντιπροσώπων. Ούτε καν χρόνο να με δει δε βρίσκει πια". Απάντησε κάτι τυπικό και παράτησε το κινητό για να μη το σπάσει. 

Φανερά απογοητευμένη κατηφόρισε μέχρι το θέατρο. Πόσο πολύ ήθελε να τον δει. 22.30 και τα πάντα θεόκλειστα. Ούτε ψυχή δεν υπήρχε. Έκατσε στις σκάλες και περίμενε. Και έτσι όπως χάζευε τον καθρεφτη απέναντι τον είδε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια.

-Τι κάνεις εσύ εδώ;

-Α, δηλαδή το πίστεψες πως απλά θα σου άφηνα κάτι και δε θα ερχόμουν;

-Η πρεμιέρα;

-Καλά πάει, κόσμο είχε την ώρα που έφυγα.

-Συγγνώμη έφυγες από την πρεμιέρα σου; Και το πάρτυ μετά;

-Μπορεί να γίνει και χωρίς εμένα.

-Μα είσαι ο πρωταγωνιστής.

-Λεπτομέρειες. Θα πουν ότι για λόγους υγείας αποχώρησα λίγο πριν τη λήξη της προβολής και θα συνεχίσουν να με κουτσομπολεύουν ανενόχλητοι. Ήθελα να πάω μια βόλτα. Τόσο κακό είναι; Λοιπόν, πάμε να μου πεις και τα νέα σου;

Ο Σωκράτης συμπεριφερόταν σα να μην έχει συμβεί τίποτα. Η Μαργαρίτα χαιρόταν τόσο και που τον έβλεπε και που ήταν και πάλι χαρούμενος. Περπάταγαν πάνω από μισή ώρα μέχρι που έφτασαν έξω από ένα μπαράκι στο Γκάζι. 

-Τι λες μπαίνουμε;

-Θες να πάμε για ποτό;

-Όχι.

Ο Σωκράτης μπήκε μέσα προσπέρασε το μπαρ και βγήκε στην πίσω αυλή. Ανέβηκε τη σκάλα και η Μαργαρίτα τον ακολούθησε. Βρέθηκαν στην ταράτσα και από κάτω όλη η Αθήνα φωτισμένη.

-Έχει απίστευτη θέα, είναι πολύ όμορφα εδώ

Γύρισε και είδε το Σωκράτη να της χαμογελάει. 

-Μόνο μουσική δεν έχει για να χορέψουμε αλλά θα σου τραγουδήσω εγώ.

Την τράβηξε κοντά του και άρχισε να σιγοτραγουδάει "You do something to me, something that simply mystifies me..."

-Σωκράτη κοίτα. Γέμισε ο ουρανός μπαλόνια! Εσύ το έκανες αυτό; (Καμιά εικοσαριά πολύχρωμα μπαλόνια εμφανίστηκαν στον ουρανό.)

-Η πρώτη μου σκέψη ήταν πυροτεχνήματα αλλά φοβήθηκα μη τα βρεις λίγο κιτς.

-Γιατί όλα αυτά;

-Γιατί είμαι ερωτευμένος μαζί σου όσο δεν παίρνει. Και γιατί κάθε λεπτό μαζί σου με κάνει αληθινά ευτυχισμένο. Και γιατί θέλω να σε κάνω να χαμογελάς, όπως τώρα, και ελπίζω να με θέλεις ακόμα μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει. Υπ' όψιν αν σηκωθείς και φύγεις θα σε κυνηγήσω μέχρι να βαρεθείς να με ακούς να σε φωνάζω. 

-Πάλι το κάνεις.

-Ποιο;

-Αυτό που με κοιτάς και τα πάντα γύρω μου θολώνουν.

-Για να μη βρεις τις σκάλες.

Και για πρώτη φορά σ' αυτή την ιστορία η Μαργαρίτα άφησε στην άκρη τους φόβους της τον αγκάλιασε και τον φίλησε.

-Και τι θα γίνει τώρα;

-Τι θα γίνει... θα συνεχίσουμε να χορεύουμε στην ταράτσα, θα με ξαναφιλήσεις ελπίζω και θα κοιτάμε ο ένας τον άλλον με αυτό το ηλίθιο βλέμμα που έχουν οι ερωτευμένοι. Επειδή είμαστε και οι δύο ξεροκέφαλοι και πεισματάρηδες θα τσακωθούμε άπειρες φορές, θα τα βρούμε άλλες τόσες και κάθε μέρα θα φοβάμαι ότι θα με παρατήσεις για κανα πιτσιρικά και θα τρέμω μη σε χάσω. 

-Αν κάποτε ήμουν ερωτευμένη με την εικόνα σου μια φορά, από τότε που αυτή η μαγική πόλη μας έφερε να περπατάμε στον ίδιο δρόμο και σε γνώρισα είμαι χίλιες. Και αυτή τη στιγμή νιώθω πως όχι μία αλλά ακόμα και εφτά ζωές αν περάσουν δε θα πάψω να είμαι.

Ο Σωκράτης έκατσε κάτω και η Μαργαρίτα δίπλα του. Την πήρε αγκαλιά.

-Λοιπόν τι λες κοπελιά; Μαζί κι όσο πάει;

-Μαζί κι όσο πάει...

------------------------

Κάπου εδώ η ιστορία της Μαργαρίτας και του Σωκράτη τελειώνει. Ή μάλλον αρχίζει οπότε ας τους αφήσουμε να χαρούν τον έρωτά τους και να ζήσουν ευτυχισμένοι. Το μόνο που μπορώ να σας πω με σιγουριά είναι ότι για όσο κρατάει το "για πάντα" αυτοί οι δύο έμειναν μαζί. 

(PS: Ακούστε και τα 3 τραγούδια.

PS2: Αυτή η ιστορία αφιερώνεται σε όλες εσάς. Ξέρετε ποιες είστε. Μία προς μία. Αυτές που περιμένατε κάθε φορά τη συνέχεια και με σπρώχνατε να προχωρήσω την ιστορία. Και που φαντάζεστε αυτή την ιστορία ακριβώς όπως την έχω κι εγώ στο μυαλό μου).

Love_by_adollable