Part IV: Tango Notturno

it takes two to tango by ~grafitomane

"Γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο!". Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωί του Σεπτέμβρη που προφανώς κατέληξε σε ένα βροχερό μεσημέρι. Και όπως συνέβαινε πάντα η Μαργαρίτα δεν είχε πάρει ομπρέλα οπότε έτρεχε και έβριζε σε όλη τη διαδρομή από το μετρό μέχρι το βιβλιοπωλείο της Εστίας. Όταν ο Σωκράτης την είδε να φτάνει λαχανιασμένη και βρεγμένη ως το κόκκαλο συγκρατήθηκε πολύ για να μη βάλει τα γέλια.
-Σκεφτόμουν να πάμε για ένα καφέ αλλά έτσι όπως είσαι θα αρρωστήσεις σίγουρα. Περίμενέ με εδώ να φέρω το αμάξι και πάμε σπίτι μου.
-Θα ήθελα πραγματικά να σου πω κάτι του στυλ " Όχι δεν υπάρχει λόγος" αλλά όπως βλέπεις η κατάστασή μου δεν αφήνει περιθώρια επιλογής (εκείνη την ώρα στίβει τα μαλλιά της και τη μπλούζα της και σχηματίζεται μια μικρή λιμνούλα νερού).
Ο Σωκράτης βάζει τα γέλια.
-Σε 2 λεπτά είμαι εδώ.
Η Μαργαρίτα τον χάζευε φεύγοντας. Είχαν περάσει 3 μήνες από τότε που είχαν μιλήσει πρώτη φορά μπροστά από την αφίσα. Εξακολουθούσε να είναι ερωτευμένη μαζί του, ακόμα περισσότερο από πριν αλλά ήξερε πως όλο αυτό δεν είχε νόημα. Εξάλλου ο Σωκράτης δεν της είχε δώσει κανένα δικαίωμα. Ή μήπως της είχε δώσει;

Εκείνο το βράδυ στην παραλία δεν έγινε τίποτα άλλο. Αλλά ήταν άπειρες οι φορές που η Μαργαρίτα αναρωτιόταν μήπως απλά το ονειρεύτηκε. Και όπως όλοι οι καλοκαιρινοί έρωτες έτσι κι αυτός ασφυκτιούσε στα τσιμέντα της Αθήνας. Ο Σωκράτης γύρισε και ξεκίνησε αμέσως πρόβες. Και κάπου ανάμεσα σε πρόβες, γυρίσματα, καβγάδες με τη στριμμένη συμπρωταγωνίστρια, ερχόντουσαν βράδια που ξαγρυπνούσε ενώ η Ιωάννα κοιμόταν δίπλα του και θυμόταν όσα ειπώθηκαν στην παραλία σα μια γλυκιά ανάμνηση. Τι παραπάνο θα μπορούσε να ήταν άλλωστε; Αυτό ακριβώς είχε πει και στο Μιχάλη όταν τον είχε ρωτήσει τι έγινε τελικά.

-Καλά ρε μαλάκα, πέρασες όλο το βράδυ στην παραλία με ένα εικοσπεντάχρονο κοριτσάκι που προφανώς σε έχει καψουρευτεί και μας τα είχες πρήξει μέχρι να τη γνωρίσεις, μιλάγατε και δεν την έχεις πάρει ούτε ένα τηλέφωνο;
-Είναι περίεργο ρε Μιχάλη. Ήταν κάτι πολύ όμορφο αλλά μέχρι εκεί. Τι άλλο; Είμαι αλλού και δε σημαίνει τίποτα παραπάνω.
-Αν κρίνω από το ύφος σου σημαίνει πολλά παραπάνω. Απλά γουστάρεις τόσο πολύ που αρνείσαι να το παραδεχτείς. Μία φορά να την ξαναδείς φτάνει.

Η Μαργαρίτα απ' την άλλη το σκεφτόταν από το πρωί που ξυπνούσε μέχρι το βράδυ που έπεφτε για ύπνο. Αλλά δεν τόλμαγε να ξαναστείλει. Ήταν κι αυτές οι φωτογραφίες του με την Ιωάννα σε όλα τα περιοδικά. Περίμενε όμως κάθε πρωί να τον δει να ξαναμπαίνει στο μαγαζί ή έστω να τον πετύχει σε κάποια γωνία.
........................................................................................

"Μωρό μου το σακ-βουαγιάζ σου είναι μες τη βρώμα το έβαλα για πλύσιμο και σου έχω βγάλει το άλλο που είχες στην περιοδεία το καλοκαίρι. Βρήκα κ αυτό μέσα... κέλυφος αχινού; Μα καλά πόσο χύμα τον είχες το σάκο και γέμισε σκουπίδια. Τι το κοιτάς παιδάκι μου σα χαζός, παρ' το και πέτα το."
Σε μια παράλληλη εικόνα η Ιωάννα πιάνει τον αχινό από το σάκο εκνευρισμένη και του τον δίνει να τον πετάξει ενώ η Μαργαρίτα περπατάει δίπλα του στην παραλία σκύβει, τον πιάνει και του τον δίνει για να τον κρατήσει. Και κάπως έτσι αποφάσισε να της στείλει μήνυμα.
.............................................................................................

-Και για πες οι πρόβες πως πάααααα-ααααααααψού-πάνε;
-Πάω στοίχημα πως έχεις πάθει πνευμονία και δεν θα έρθεις να δεις ούτε μια πρόβα.
-Αλήθεια, μπορώ να έρθω;
-Μόλις σε κάλεσα. Φτάσαμε, βγες αλλά άσε μου μερικά μικρόβια για σουβενίρ.
-Νομίζω με δουλεύεις. Μην ξεχνάς σε εσένα ερχόμουν και με έπιασε η βροχή.
-Κάποιο τρόπο θα βρω για να επανορθώσω.

(10 λεπτά μετά)
-Σου πάει το πουλόβερ μου.
-Ναι μου έρχεται ως το γόνατο.
-Κρυώνεις μήπως;
-Όχι μια χαρά είμαι.
-Ωραία, πάω να βάλω μακαρόνια στην κατσαρόλα γιατί είμαι και δεινός μάγειρας... μη γελάς σε ακούω!

Ο Σωκράτης κατευθύνεται προς την κουζίνα και η Μαργαρίτα χαζεύει στους τοίχους κάδρα με αφίσες από παραστάσεις. Παίρνει ένα πρόγραμμα και κάθεται στον καναπέ. Ο Σωκράτης επιστρέφει με δυο ποτήρια κόκκινο κρασί και κάθεται δίπλα της.
-Τι κοιτάς;
-Τη φωτογραφία μήπως και ζωντανέψει. Εσύ;
-Το μυστηριώδες κορίτσι που συναντάω τυχαία στο δρόμο μήπως και το γνωρίσω.
-Εσύ είσαι ο μυστηριώδης όχι εγώ. Αλλά έχεις ωραίο σπίτι μυστήριε τύπε. Τρελή γκομενοπαγίδα...
-Γκομενοπαγίδα; Τι εκφράσεις είναι αυτές;
-Ναι δεν κατάλαβες τι εννοώ, γι' αυτό γελάς. Καναπέδες παντού, κεριά, πικάπ... αλήθεια δουλεύει;
-Φυσικά, περίμενε μισό λεπτό.
 Ο Σωκράτης ολησιάζει στο πικάπ και βάζει ένα δίσκο. Tango Notturno...

-Χορεύετε κυρία μου;
-Φυσικά. Ξέρεις και tango;
-Δε θα το 'λεγα. Εσύ;
-Δε νομίζω.
Παρ' όλα αυτα συνέχισαν να χορεύουν tango με δικά τους βήματα μέχρι που σε μια στροφή ο Σωκράτης τράβηξε τη Μαργαρίτα πιο κοντά του, τη φίλησε και ακούστηκε ένας γδούπος.
-Καλά δε ντρέπεσαι μου έβαλες τρικλοποδιά!
-Εγώ; Εσύ παραπάτησες και με τράβηξες και μένα.
-Εσύ φταις που με φίλησες και ζαλίστηκα.
-Πάλι καλά που έπεσες πάνω στον καναπέ...
-Κι εσύ πάνω μου...
-Θες να σηκωθώ;
-Θες να σηκωθείς;
-Όχι.
-Θες να με ξαναφιλήσεις;

(to be continued φυσικά...)