Part I: When somebody thinks you 're wondeful

http://browse.deviantart.com/?qh=&section=&q=starry+night#/d1fldxc

Πρόλογος

Η ιστορία που ξεκινάει παρακάτω είναι εντελώς φανταστική. Πρόσωπα και καταστάσεις δεν έχουν ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα. Ίσως, τώρα που το σκέφτομαι κάποιες μικρές λεπτομέρειες να έχουν συμβεί και να έδωσαν την αφορμή για αυτή την ιστορία. Δεν είστε υποχρεωμένοι να τη διαβάσετε. Η ύπαρξη της δεν επιτελεί κάποιο σκοπό πέραν απ' το πολύ απλό ότι είναι ο μόνος τρόπος κάποια όνειρα και κάποιες μικρές χαζές σκέψεις να αποκτήσουν λίγο πραγματικό χρόνο και οντότητα πριν αντικατασταθούν από τις επόμενες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι το κείμενο που θα αλλάξει τη ζωή σας και μάλλον ούτε και τη δική μου. Το μόνο που μπορεί είναι να κάνει τον εφηβικό ρομαντικό σας εαυτό λίγο πιο χαρούμενο. Όπως και το δικό μου. Καλή ανάγνωση λοιπόν!

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~

-Σου λέω είμαι σίγουρος. Είναι η ίδια κοπέλα.
-Αυτή που είχες δει τότε στο θέατρο;
-Ναι.
-Και την είχες δει και την επόμενη μέρα στο δρόμο.
-Ναι.
-Και την ξαναείδες χθες έξω από το μαγαζί που ήσουν;
-Ακριβώς.
-Ρε μήπως σε παρακολουθεί;
-Το αποκλείω. Άσε που ούτε για την προηγούμενη φορά είμαι σίγουρος ότι με είδε, και χθες σίγουρα δε με είδε. Κοίταζε αλλού την ώρα που πέρναγα από δίπλα της.
-Και δηλαδή δε σε είδε ποτέ;
-Πως, είδε την πλάτη μου. Με είδε η φίλη της που ήταν μαζί αλλά μέχρι εκείνη να το καταλάβει είχα ήδη προχωρήσει. Άκουσα τ' όνομά της όμως. Μαργαρίτα...
-Ε έπρεπε τότε να γυρίσεις και να της πεις "Γεια σου Μαργαρίτα". Ή που θα λιποθύμαγε ή που θα σε πέρναγε για ηλίθιο.
-Μη με δουλεύεις δε γινόταν να γυρίσω και το ξέρεις. Αλλά τώρα είμαι περίεργος να τη γνωρίσω ακόμα πιο πολύ από πριν.
-Για να καταλάβω ρε Σωκράτη, είδες ένα βράδυ μια κοπέλα στο θέατρο , την ξαναείδες την επόμενη μέρα στο δρόμο, την ξαναείδες χθες και θες να τη γνωρίσεις.
-Ακριβώς.
-Γιατί;
-Δεν ξέρω. Το θεωρείς τυχαίο που τη συναντάω στο δρόμο;
-Όχι θεωρώ πως σ' έχει βαρέσει η ζέστη και βλέπεις μια άγνωστη οπτασία μπροστά σου. Σύνελθε χριστιανέ μου. Και ακόμα και η ίδια να είναι προφανώς κυκλοφορεί στο κέντρο όπως κι εσύ και όπως χιλιάδες ακόμα άνθρωποι. Οπότε όχι δεν πιστεύω ότι είναι σημάδι της μοίρας. Αντίθετα πιστεύω στο σημάδι της σφαλιάρας που θα φας απ' τη δικιά σου αν σ' ακούσει.
-Μπορείς να μην είσαι τόσο ξενέρωτος;
-Με προκαλείς.
-Ό,τι και να λες εγώ είμαι σίγουρος πως δεν είναι τυχαίο. Και όταν την ξαναδώ θα της μιλήσω.

     Και προφανώς δεν ήταν εντελώς τυχαίο. Μάλλον για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν στο μυαλό του. Η άγνωστη κοπέλα ήταν το ίδιο πρόσωπο και όσες φορές την είχε δει είχαν όντως συναντηθεί. Και μερικές φορές ακόμα που δεν το ήξερε γιατί ήταν αδύνατον να την προσέξει μες τον κόσμο. Η αλήθεια είναι πως και η Μαργαρίτα την πρώτη φορά που τον είδε τυχαία στο δρόμο, μια μέρα μετά το θέατρο είχε πάθει σοκ με τη σύμπτωση. Αυτά δεν είναι να συμβαίνουν σε ονειροπόλο άνθρωπο. Τη δεύτερη φορά που πέρασε από δίπλα της και δεν τον κατάλαβε ήταν ακόμα χειρότερα γιατί όταν το κατάλαβε έψαχνε τοίχο να κοπανήσει το κεφάλι της (και τον βρήκε).

     Η Μαργαρίτα από μικρή είχε μια τάση να ονειρεύεται και να ερωτεύεται το άπιαστο. Οπότε από την πρώτη στιγμή που είδε το Σωκράτη, τον ορισμό του άπιαστου, δεν ήταν δύσκολη η συνέχεια. Σίγουρα δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που τον είδε και μαγεύτηκε. Αλλά όπως και όλες οι άλλες έτσι και αυτή σκεφτόταν φανταστικά σενάρια με happy end. Και ερχόντουσαν κι αυτές οι τυχαίες συμπτωματικές καταστάσεις που δυσκόλευαν την κατάσταση. Όχι ότι άλλαζε κάτι βέβαια. Δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να του μιλήσει. Και να του πει τι; Ότι είναι καταπληκτικός; Του το έχουν πει κι άλλοι που η γνώμη τους έχει και μεγαλύτερη βαρύτητα. Ότι την πρώτη φορά που τον είδε να παίζει στη σκηνή της κόπηκε η ανάσα; Εξάλλου το επικρατέστερο σενάριο ήταν να κάθεται και να τον κοιτάσει σα χαζή με τη γλώσσα δεμένη κόμπο. Οπότε ασ' το καλύτερα, από μακριά που είναι και πιο αναίμακτα.
 
     "Δε βοηθάς όμως και εσύ καλέ μου. Οι αφίσες της καινούριας σου παράστασης είναι απλά παντού". Αυτό σκεφτόταν η Μαργαρίτα έχοντας σταματήσει μπροστά από μια αφίσα στην Πατησίων. Όχι ότι η συγκεκριμένη αφίσα είχε κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες. Απλά κάθε μέρα σταμάταγε για να τον χαζέψει σε διαφορετικό σημείο. Μην την πάρουν και χαμπάρι...

-Να έρθετε να μας δείτε στην παράσταση;
-Παρακαλώ;
-Λέω θα χαρώ πολύ να έρθετε να μας δείτε στην παράσταση...

(to be continued...)