“'But I don’t want to go among mad people,' Alice remarked. 'Oh, you can’t help that,' said the Cat. 'We’re all mad here. I’m mad. You’re mad.' 'How do you know I’m mad?' said Alice. 'You must be,” said the Cat. 'or you wouldn’t have come here.'”
Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010
Summer Yellow night
Αναρωτιέμαι τι από τα δύο να συμβαίνει; Όταν κλείνομαι στον κόσμο μου γίνεται ο έξω κόσμος χειρότερος, ή όταν γίνεται ο έξω κόσμος χειρότερος εγώ κλείνομαι στο δικό μου; Γιατί το διαζύγιο με την πραγματικότητα το έχω πάρει προ πολλού, απόφαση δεν το έχω πάρει ακόμα. Είναι μια όμορφη καλοκαιρινή νύχτα, απ' αυτές που θες να βγεις και να χαζέψεις τ' αστέρια. Και εγώ πρέπει να αντιμετωπίσω το γεγονός πως δε μπορώ να τα βγάλω πέρα και πως αυτή η χρονιά μπορεί να πάει χαμένη. Και αναρωτιέμαι ποιος είναι αυτός που του έχω προξενήσει πια τόσο κακό που δε με αφήνει σε ησυχία. Δε νομίζω πως έχω πειράξει ποτέ κανέναν. Αλλά ειλικρινά εύχομαι αν κάποιος ευθύνεται για το άγχος που περνάω, να πάθει ακριβώς το ίδιο. Να βρεθεί στα χαμένα και να μην ξέρει προς τα που να πάει. Αν έκανε λάθος επιλογή όχι. Και αν ναι, ποια ήταν αυτή;
Είναι μια φάση που ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα, πως τελείωσε η περίοδος της ζωής που όλα ήταν σίγουρα, είχαν αρχή, μέση και τέλος. Που το βράδυ ερχόταν να σε σκεπάσει ο μπαμπάς σου και να νομίσεις πως τέλειωσε το κακό απ΄τον κόσμο. Τώρα έχεις μια δουλειά που πρέπει ή δεν πρέπει να σ' αρέσει. Πρέπει να αποφασίσεις αν θα είσαι ορθολογιστής ή ρομαντικός. Αν θα αγαπάς τη ζωή και θα εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους. Εγώ πάντα προσπαθώ να κρατάω μόνο τα καλά, να δικαιολογώ όλες μου τις επιλογές και τις επιλογές των άλλων, να μην απολογούμαι για τίποτα. Και ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να μην εγκλωβιστώ σε μια ζωή που δε μου αρέσει.
Αν κλείσω τα μάτια θα βρεθώ σε ένα μεγάλο δωμάτιο σχεδόν χωρίς έπιπλα, με ένα ξύλινο πάτωμα σαν αίθουσα χορού, με ένα μεγάλο πιάνο και πολύχρωμα φωτάκια. Και ένα μικρό μπαλκονάκι με πολλές γλάστρες, και τα κίτρινα φώτα της πόλης να φέγγουν απ' έξω. Και λίγη αστερόσκονη να στροβιλίζεται μαζί μου. Και ένας νέος έρωτας παντοτινός και παραμυθένιος όπως οι προηγούμενοι. Θα μου πεις "είναι αληθινό?". Θα σου πω "έχει σημασία? Τα ωραιότερα όνειρα τα κάνεις με τα μάτια ανοιχτά".
Ps: Παρακαλείστε όπως κάνατε κλικ εις τον τίτλο για να ακούσετε το κομμάτι που έβαλα με το κειμενάκι και δεν παίζει το μαλακισμένο το player. Μετά ακούστε το Μουζουράκη που παίζει το player ανενόχλητοι. Merci.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
akribws sto idio monopati eimaste
kai sto idio shmeio stasimes.
dn exw kati allo na pw
feu
feu de les tipota....
Τι να πω κορασίδες μου... έχει αποτρελαθεί ο κόσμος. Φευ... Horace, αριστερά κάτω μια κατσαρίδα... :p
''Αναρωτιέμαι τι από τα δύο να συμβαίνει; Όταν κλείνομαι στον κόσμο μου γίνεται ο έξω κόσμος χειρότερος, ή όταν γίνεται ο έξω κόσμος χειρότερος εγώ κλείνομαι στο δικό μου;''
k ta duo sumvainoun kalo m , ma pio poly to prwto!dn ekshgeitai alliws h katantia ths koinwnias mas.einai vasika polu aplo.ta euaisthta anthrwpina extra cool anthrwpina onta , dhladh emeis , ehoume thn anagkh na katsoume kata kairous makria apo to sapio uposusthma twn kathikiwn.auto odhgei se shedon apokleistikh xrhsh ths koinwnias mas apo ta kathikia.ta kathikia to kseroun k gia auto k gennoun k alla kathikakia , kyriolektika k metaforika.mhpws prepei na kanoume thn ''adunamia'' mas pantiera suneidhta k na vgoume eksw na tous dwsoume liges gonaties me ksulina flamingos?
Oh nai Impala mou, klotsies 8eloun pera apo thn perifronhsh mas... xairomai giati 3erw pws katalabaineis pws niw8w.
Δημοσίευση σχολίου