Part III: Για τη στιγμή και μόνο

Summer Love by neslihans

Ήταν ακόμα Ιούλιος και δεν είχε περάσει ούτε μια βδομάδα από το περιστατικό με την αφίσα και το θέατρο όταν ο Σωκράτης φορώντας το χαρακτηριστικό του άνετο και ανέμελο υφάκι μπήκε στο μαγαζί που δούλευε η Μαργαρίτα.
-Τι κάνετε εσείς εδώ;
-Να που ξανασυναντιόμαστε, και αυτή τη φορά όχι τυχαία.
-Τι εννοείτε;
-Για αρχή εννοώ να κόψεις τον πληθυντικό.
-Έστω ότι τον κόβω. Τι εννοείς;
-Εννοώ ότι μου είχες πει πως δουλεύεις εδώ, βγήκα για ψώνια και είπα να περάσω να πω μια καλημέρα. Λοιπόν θα με πας στα αντρικά να με βοηθήσεις να διαλέξω 2-3 πραγματάκια;

Τα 2-3 πραγματάκια κατέληξαν να είναι πάνω από 200 ευρώ λογαριασμός ("και μετά σου λένε κρίση στο χώρο της υποκριτικής" σκεφτόταν η Μαργαρίτα καθώς τα χτύπαγε στο ταμείο). Φεύγοντας λοιπόν ο Σωκράτης με τις σακούλες ανά χείρας και αδιαφορώντας πλήρως γα τον κόσμο που κοίταζε με αυτό το διακριτικό ύφος όταν βλέπεις κάποιον ηθοποιό, γυρνάει και λέει στη Μαργαρίτα: "Αύριο φεύγουμε για περιοδεία. Στα στοιχεία που συμπλήρωσα για την κάρτα του καταστήματος υπάρχει το κινητό μου. Περιμένω μήνυμα με τα νέα σου". Και βγήκε από το μαγαζί εξίσου ανέμελα και αδιάφορα όπως μπήκε.

Η Μαργαρίτα πάλευε πάνω από είκοσι μέρες για το αν θα έπρεπε να στείλει ή όχι. Στο τέλος όμως λίγο η καψούρα, λίγο οι μπύρες στην παραλία στο Κάτω Κουφονήσι, λίγο ότι ο Σωκράτης είχε εκείνη τη μέρα γενέθλια... σχεδόν αμέσως μετά τα μεσάνυχτα και ανάμεσα στα άπειρα τηλέφωνα για τα χρόνια πολλά ο Σωκράτης λαμβάνει το εξής μήνυμα:

Το ότι δεν έσειλα μήνυμα με τα νέα μου δε σημαίνει πως σας... ok σε ξέχασα. 

Είναι 12 και κάτι οπότε λογικά η παράσταση θα έχει τελειώσει. Χρόνια πολλά

και ευτυχισμένα και εύχομαι να κάνεις πάντα πράγματα που να σε γεμίζουν. 

                   Μαργαρίτα

       Σε ευχαριστώ πολύ Μαργαρίτα μου. Ελπίζω να κάνεις διακοπές σε κάποιο όμορφο

μέρος. Εμείς παίζουμε Νάξο σήμερα και αύριο και μετά φεύγουμε για Κρήτη.

Λογικά θα τα πούμε και παλι στην Αθήνα από Σεπτέμβρη αν και πολύ θα ήθελα

                  να σε δω νωρίτερα.

Και κάπου εκεί το μυαλό της Μαργαρίτας άρχισε να παίρνει γρήγορες στροφές...

-Χριστίνα αύριο πρωί πρωί μαζεύουμε πράγματα, ξεστήνουμε σκηνή και φεύγουμε.

-Παιδάκι μου τρελάθηκες; Μεθαύριο φεύγουμε, όχι αύριο!

-Μεθαύριο φεύγουμε για Αθήνα, αύριο φεύγουμε από Κουφονήσια.

-Και που πάμε από αύριο μέχρι μεθαύριο;

-Νάξο. Δίπλα είναι!

-Θα πάμε Νάξο για μια μέρα;

-Ναι, να δούμε θέατρο.

-Όχι, όχι, όχι δεν είναι αυτό που φαντάζομαι...

-Ναι, ναι, ναι αυτό είναι.

-Του έστειλες μήνυμα και δεν είπες τίποτα τσούλα!

-Έεεεεεελα Χριστινάκι μου, please please please! Είναι στη Νάξο και είναι δίπλα και θέλω τόοοοσο πολύ να τον δω.

-Ok είσαι τρελή.

-Αυτό σημαίνει ναι;

-Εννοείται!

Μερικές ώρες μετά...

-Τι κάνεις εσύ εδώ;

-Να που ξανασυναντιόμαστε και ούτε αυτή τη φορά τυχαία!

-Τι εννοείς;

-Ας πούμε ότι ήμουν ένα νησί παραδίπλα και είπαμε να περάσουμε να πούμε τα "χρόνια πολλά" από κοντά.

Ο Σωκράτης την κοίταξε και χαμογέλασε.

-Λοιπόν κορίτσια θα έρθετε μαζί μας για φαγητό;

-Ε. βασικά πρέπει να γυρίσουμε να μαζέψουμε πράγματα. Φεύγουμε χαράματα αύριο.

-Τι δηλαδή μόνο αυτό ήταν.

-Ε, συγγνώμη που επεμβαίνω. χαίρω πολύ κιόλας, Χριστίνα. Κοιτάξτε να δείτε τι θα κάνουμε. Εσείς θα βγείτε για φαγητό όπως έχετε κανονίσει, εμείς θα πάμε να μαζέψουμε τα πράγματα και όταν ξεμπερδέψετε με το καλό παίρνετε τη Μαργαρίτα ένα τηλέφωνο και βρισκόμαστε, ναι; Λοιπόν πάμε εμείς, πάτε κι εσείς θα έχετε λυσσάξει στην πείνα και τα λέμε αργότερα.

Στο τραπέζι ο Σωκράτης ήταν χαμένος στις σκέψεις του. "Ευτυχώς που έφυγε χθες η Ιωάννα αλλιώς να δω τι θα της έλεγα...". Παράλληλα η Χριστίνα χοροπήδαγε στο κρεββάτι φωνάζοντας "Είμαι θεά" για το ραντεβού που κανόνισε ανάμεσα στη Μαργαρίτα και το Σωκράτη. Η Μαργαρίτα πάλι είχε ξαπλώσει και ήταν στο ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ ονειροπολήματος και λιποθυμίας. Μέχρι που χτύπησε το κινητό της.

Εγώ ξεμπέρδεψα. Σε πόση ώρα μπορείς να βρεθούμε;

Ξεκινάω τώρα. Σε ένα τέταρτο στην κεντρική πλατεία.

Την ώρα που πλησίαζε η Μαργαρίτα ο Σωκράτης μοίραζε αυτόγραφα σε τρεις δεκαπεντάχρονες κοπελίτσες. "Τι πάω να κάνω Θεέ μου" σκέφτηκε ενώ παράλληλα ο Σωκράτης θυμόταν τα λόγια του κολλητού του Μιχάλη στο τηλέφωνο: "Κανόνισε να κάνεις καμιά μαλακία με το κοριτσάκι".

-Μόνη;

-Ναι η Χριστίνα κοιμήθηκε.

-Μήπως δεν ήθελες να έρθεις και σου χαλάω το πρόγραμμα;

-Όχι, ούτε καν.

-Που θες να πάμε; Οι άλλοι είναι σε ένα μπαράκι εδώ κοντά αλλά θα ήθελα να τους αποφύγω.

-Πάμε βόλτα στην παραλία;

-Ναι, πάμε με τη μηχανή.

-Εεε, τις φοβάμαι λίγο τις μηχανές.

-Καιρός είναι να τις ξεφοβηθείς.

Λένε πως το αυγουστιάτικο φεγγάρι είναι το καλύτερο, όμως και εκείνο το βράδυ του Ιουλίου δεν πήγαινε πίσω. Ο Σωκράτης έτρεχε με τη μηχανή και η Μαργαρίτα με κλειστά μάτια είχε κολλήσει πάνω του και προσπαθούσε να ρουφήξει όσο το δυνατόν περισσότερες στιγμές. "Η επιστροφή στην Αθήνα θα είναι πιο δύσκολη απ' ότι περίμενα. Ειδικά όταν περνάμε το τελευταίο βράδυ των διακοπών έτσι, σε μια παραλία να μιλάμε για τα πάντα." σκέφτηκε η Μαργαρίτα. Είχε ξαπλώσει στην άμμο, είχε ακουμπήσει το κεφάλι της στα πόδια του Σωκράτη και κοίταζε τον ουρανό. Ο Σωκράτης πάλι κοίταζε τη Μαργαρίτα και της χάιδευε τα μαλλιά.

-Περιμένεις αστέρι να κάνεις ευχή;

-Όχι απλά χαζεύω τον ουρανό. Πάντα με μάγευε η ιδέα ότι αυτό που κοιτάμε υπήρχε ουσιαστικά εκατομμύρια χρόνια πριν. Αν ποτέ κάνω τατουάζ, αυτό θέλω να κάνω, τον ουρανό και τ' αστέρια του.

-Μόνο αυτό;

-Και μια πεταλούδα πλάγια να πετάει. Συμβολίζει την ψυχή που είναι ελεύθερη και πετάει.

-Οπότε θες να σημαδέψεις το σώμα σου με κάτι που συμβολίζει την ελευθερία και κάτι που συμβολίζει το παρελθόν;

-Κάπως έτσι.

-Ξέρεις αυτά είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους. Γιατί το παρελθόν έχει περάσει ενώ ελευθερία είναι "αυτή που θα έλθει".

-Εσύ θα έκανες τατουάζ;

-Όχι δε νομίζω. Δε μπορώ να δεσμευτώ με μια εικόνα για πάντα.

-Δεν πιστεύεις στο "για πάντα";

-Θέλω να πιστεύω στο "για πάντα". Θέλω να ελπίζω ότι υπάρχει. Ιδανικά δε θα ήθελα ούτε να έχω χωρίσει με τη γυναίκα μου, ούτε να μεγαλώνει το παιδί μου μακριά μου.

-Την αγαπάς ακόμα;

-Όχι, γι' αυτό και χωρίσαμε. Απλά θα ήθελα να μην έχω σταματήσει να την "αγαπάω", όπως λες.

-Ναι αλλά τώρα έχεις άλλη σχέση, έτσι δεν είναι;

-Ναι. Και πάλι ελπίζω να κρατήσει για πάντα.

-Στο εύχομαι.

-Σου φαίνεται παράλογο;

-Μου φαίνεται μακρινό. Είμαι ρομαντική, θέλω κάποια στιγμή να βρω έναν άνθρωπο και να 'μαστε μαζί για πάντα. Αλλά δε μ' ενδιαφέρει ούτε η οικογένεια, ούτε ο γάμος. Εξάλλου όταν ερωτεύεσαι όλος ο κόσμος είσαι εσύ και ο άλλος.

-Όταν ερωτεύεσαι στη δική σου ηλικία. Όχι στη δική μου. Αν και σε αυτά τα θέματα οι απόψεις μου ήταν πιο συντηρητικές απ' τις δικές σου όταν ήμουν σαν κι εσένα.

-Έχεις αφεθεί ποτέ;

-Άπειρες φορές. Και την έχω πατήσει άλλες τόσες. Εσύ;

-Λίγες και καλές.

-Λογικό. Είσαι πολύ μικρή.

-Οπότε;

-Οπότε θα συνεχίσουμε να κοιτάμε τ' αστέρια κι αν πέσει κανένα θα ευχηθούμε ο ένας για τον άλλο να βρει το δικό του "για πάντα". Για όσο χρόνο έχουμε, μη χάσεις και το πλοίο.

-Πόση ώρα είμαστε εδώ;

-Δεν έχω ιδέα. Νιώθω πως έχει περάσει μόνο μια στιγμή.